دوشنبه، اردیبهشت ۳۱، ۱۳۸۶

كوه‌روبار، ارتفاعات ماسوله


.
از چند رودخانه گذشتيم و از ميان جنگل و به اين منطقه رسيديم، جايي كه جز كلبه‌ي چوپان‌ها نشانه‌ي ديگري از زندگيِ آن پايين نبود. آنقدر آن دشت و گل‌هايش زيبا بودند كه به گفتن نمي‌آمد...

آمدم دوربين‌ را دربياورم و شروع كنم به عكس گرفتن كه انگار خدا گفته باشد همين‌قدر بس‌ است ابرها آمدند و همه جا را پوشاندند. بعد از چند دقيقه هم باران گرفت. آتش‌ها نتوانستند جان بگيرند اما تا راه بيفتيم گرم‌مان كردند و غذاها را پختند.

بهشت‌ كوچكي بود.
نشاني‌اش هست، اگر پاي رفتن‌ باشد.

.


.

.
برنامه‌ي شش‌ماهه‌ي اول سال 1386 گروه كوهنوردي تيلار:
4- تيلار – تالش 15-14/3/86
5- شاه‌معلم – ماسوله 1/4/86
6- سبلان- اردبيل22-21/4/86
7- دماوند- ناندل 5-4-3/5/86
8- پيلم- شاندرمن 19/5/86
9- سرخ‌دشت- ماسوله 9/6/86
10- انبارجكول- رستم‌آباد23/6/86
تلفن تماس: 8838484-0131

۱ نظر:

ناشناس گفت...

و این وجود زیبای بیننده است که خالق واقعی بهشت می باشد
...
شما خالق زیبایی می باشید نه کاشف آن....
شما به بهشت نرسیدید ، بلکه نگاه شما بهشتی را به شما می نمایاند که خالق آن وجود ناب و زیبای شماست

با "نشانی " و "آدرس" به بهشت
نمی توان رسید...برای رسیدن به بهشت باید....