عكس ها از موزه ي ميراث روستايي گيلان كه حدود دو ماه از افتتاحش مي گذره. اين موزه وسط جنگل هاي سراوان- تقريبا 15 كيلومتري رشت- ساخته شده. تخصصي ندارم ولي به نظرم در نوع خودش توي ايران بي نظيره. نمونه ي اصلي بعضي از عمارت ها و خونه هاي اربابي و رعيتي جلگه ي شرق عينا و يكجا وسط جنگل بازسازي شدن. نمونه ي ابزار و آلات كشاورزي، وسايل خونگي. و اون طوري كه راهنماها مي گفتند نه تنها نماي خارجي بلكه چيدمان داخلي خونه ها سعي شده كه كاملا با زمان خودش مطابقت داشته باشه. روزهاي افتتاحيه موسيقي زنده گيلكي هم اجرا مي شد كه واقعا آدمو مست مي كرد. صداي آواز زنده لابه لاي درخت ها و حس مي كردي كه انگاري همراه با پرنده ها. شايدم منو مست مي كرد چون گيلكي مي دونم و برام تداعي صميميت و سادگي گيلاني هاست. و بعد انواع و اقسام خوراكي ها و غذاهاي محلي گيلان: از كويي كاكا و نون برنجي بگير تا شامي رشتي و باقالا پخته با سير كه فروشنده ها با لباس هاي روستايي و با وسايل سنتي اصيل همون خوراك درست مي كردند و مي دادند دست مردم. علاوه بر اين كه هر روز هم دو ساعتي لافن بازي (بندبازي) اجرا مي شد. كه من بيشتر از اين كه خوشم بياد وحشتزده بودم به خاطر اون بچه اي كه جووني كه توي عكس مي بينيد به پشتش بسته بود.
قرار هست كه اين طرح كامل بشه و نمونه اي باشه معرف جلگه ي شرق و غرب گيلان. راهنما مي گفت كامل شدنش ده دوازده سالي طول مي كشه كه واقع بينانه توي ايران بخوايم حساب كنيم لابد مي ره بالاي سي سال. ولي تا همين جاش هم ديدني و زيباست.
شمال ِ غرب اگر رفتين حيفه كه سر نزنين.
* عكس ها رو هر چي سعي كردم نتونستم مرتب تر از اين بچينم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر